Het optimistische artikel ‘Eindelijk gebeurt er iets in het boekenvak’ van Mizzi van der Pluijm (de Volkskrant, 26 januari 2013) siert de uitgever. Met haar positieve beweringen ‘Digitalisering is volgens mij eerder verkoopbevorderend dan nadelig’ en ‘Eindelijk mogen we ons vak weer eens opnieuw uitvinden’ is de directeur van Uitgeverij Contact een van de weinige Nederlandse uitgevers die zich serieus buigt over de mogelijkheden die de veranderingen in de boekenwereld, inclusief de digitalisering, met zich mee brengt. En het klinkt ook heel wat vrolijker dan haar opmerking van een paar jaar geleden: ‘Op de een of andere manier is het e-book typisch iets voor jongens, jongens die ik graag, the boys from Digitalis zou willen noemen.’ (Mizzi van der Pluijm in NRC next, 16 april 2010).
Haar optimisme is een zegen in een boekenwereld die vaak geneigd is tot somberen, het geeft hoop.
Vernieuwen is echter makkelijker gezegd dan gedaan, zoals ook uit het vervolg van het artikel blijkt.
Want het omarmen van de vernieuwing bestaat vooralsnog uit het formuleren van vragen die naarstig een antwoord behoeven: ‘Wat wordt de rol van de boekwinkel, wat die van onlineverkoop? Wat voor mogelijkheden biedt de digitalisering aan schrijvers, redacteuren, ontwerpers en marketeers?’ En, de wat curieuze, laatste vraag: ‘Wat kunnen we […] met een fenomeen als metadata?’
Allemaal relevante vragen, maar wel een beetje een ratjetoe. Wat zijn nu de werkelijke core issues?
© Liesbeth Eugelink
